ik ben een landschap

Ik ben een landschap,
laten we een landschap van mij maken,
laten we in een auto aan komen rijden en uitstappen,
laten we door een hek naar mij kijken.

Een van ons moet zeggen:
misschien is er wel een schat in dit landschap,
laten we gaan graven,
laten we goud vinden.

We klimmen over het hek heen,
we graven,
we graven verbeten, we vinden goud
Goud! Goud!

Maar wat kan het goud ons eigenlijk schelen?

We leunen op onze schoppen.
Hoog boven ons de wolken.
Laten we tevreden zijn met niets,
laten we weer verder rijden.
De zon mag ondergaan in dit landschap,
mag zijn laatste stralen over de velden laten glijden,
over de toppen van de bomen, tegen de heuvels op,

Wij rijden ergens anders heen,
wij zingen, onze raampjes zijn open, onze radio staat aan.


ok, wie weet wie de schrijver is van dit vree schoon gedicht, wint een ...
en dan vertel ik jullie wel hoe ik eraan kom!