Blijf bij mij

Ik was van plan om iets te schrijven over een verkoper bij een firma in kantoormeubilair die het volledig verknalde me een copy-printer-scanner-faxer-vloerder-chapper-afwasser-.. te verkopen terwijl al, maar dan ook al, mijn koopsignalen en mijn goesting om geld te geven zelfs bij de pizzabakker aan de overkant van de Boomsesteenweg opvielen.

Ik had ook iets kunnen schrijven over de 5 Gouden Handjes die onze toneelvereniging gisteravond heeft weggekaapt op 'de uitreiking van de gouden handjes' in de Harmonie in Antwerpen. Johan, Els, Hadewich, onze magnifieke taal en onze scenografist waren de waardige en verdiende helden van de avond. Hierover zeker meer de volgende dagen. Komaan vissers vlieg er nog es in.

Maar alles viel vanavond eventjes in het zinloze na het slotfragment van 'zomergasten' op de vpro. Ik had al betere afleveringen gezien. Maar ik bleef, zoals anders, kijken tot de aftiteling.

Laatste fragment. Paul De Leeuw. Vioolbouwer toont zijn afgewerkt produkt. Violiste speelt een noot of 20 en pinkt een traan weg omdat de klank zo mooi is.
'Goed' zegt de Leeuw ' dan brengen we samen iets, jij speelt, ik zing.""Oh ja, er is nog iemand die iets wil zeggen" De Leeuw gaat naar de eerste rij van zijn publiek.

Gezinnetje van vier. Mama, grote broer, zusje, papa. Paul gaat naat het meisje, haar naam is Cato, en vertelt ons ondertussen dat de redactie soms wel es een e-mailtje krijgt waar ze niet echt mee weten wat ze er mee moeten doen. E-mailtje kwam van het meisje die in 2 zinnetjes aan Paul vroeg of ze nog es samen met haar papa met hem konden lachen.
Papa heeft een hersentumor. Paul praat. Het meisje knikt soms ja en neen. Broer en moeder zijn rustig. "We gaan dat graag doen. Beter nog. We gaan voor jou en je papa een liedje zingen. Is dat ook goed?" " Je weet dat je je papa binnenkort een tijdje niet meer gaat zien?" Het meisje, iedereen die dit ziet weet het. "Oh ja, je hebt ook nog iets bij dat je ons wilt tonen, laat maar zien" Het meisje laat een bord zien met in mooie dik gekleurde letters:IK WIL NOG VEEL SAMEN MET PAPA LACHEN.Orkest begint, virtuose zet in, Paul zingt bij het gezin en bij het meisje 'Blijf bij mij' van Ruth Jacott. Het meisje kijkt naar Paul maar ook een paar keer naar haar papa. Papa kijkt terug naar haar. Ze glimlachen. Het is geen dramatisch tafereel. Er is alleen veel liefde en het is zo mooi en het doet keihard pijn.
Cato's papa overleed 3 weken later.

........

Op deze link kan je de uitzending nog es zien.Maar als het beeld duidelijk genoeg is kan je het deze keer misschien beter zo laten.